स्वगत /sva-gata/
1) относящийся к собственному «я»
2) собственный;
Acc. [drone1]स्वगतम्[/drone1] adv. а) себе, про себя б) в сторону (в драме)

Adj., m./n./f.

m.	sg.	du.	pl.
Nom.	svagataḥ	svagatau	svagatāḥ
Gen.	svagatasya	svagatayoḥ	svagatānām
Dat.	svagatāya	svagatābhyām	svagatebhyaḥ
Instr.	svagatena	svagatābhyām	svagataiḥ
Acc.	svagatam	svagatau	svagatān
Abl.	svagatāt	svagatābhyām	svagatebhyaḥ
Loc.	svagate	svagatayoḥ	svagateṣu
Voc.	svagata	svagatau	svagatāḥ

f.	sg.	du.	pl.
Nom.	svagatā	svagate	svagatāḥ
Gen.	svagatāyāḥ	svagatayoḥ	svagatānām
Dat.	svagatāyai	svagatābhyām	svagatābhyaḥ
Instr.	svagatayā	svagatābhyām	svagatābhiḥ
Acc.	svagatām	svagate	svagatāḥ
Abl.	svagatāyāḥ	svagatābhyām	svagatābhyaḥ
Loc.	svagatāyām	svagatayoḥ	svagatāsu
Voc.	svagate	svagate	svagatāḥ

n.	sg.	du.	pl.
Nom.	svagatam	svagate	svagatāni
Gen.	svagatasya	svagatayoḥ	svagatānām
Dat.	svagatāya	svagatābhyām	svagatebhyaḥ
Instr.	svagatena	svagatābhyām	svagataiḥ
Acc.	svagatam	svagate	svagatāni
Abl.	svagatāt	svagatābhyām	svagatebhyaḥ
Loc.	svagate	svagatayoḥ	svagateṣu
Voc.	svagata	svagate	svagatāni

Monier-Williams Sanskrit-English Dictionary
---

  स्वगत [ svagata ] [ svá-gata ] m. f. n. belonging to one's self , own Lit. Hariv. Lit. Kāv. Lit. Vedântas. Lit. BhP.

   passing in one's own mind , spoken to one's self , apart Lit. W.

   [ svagatam ] ind. to one's self , aside (in dram.) Lit. Mṛicch. Lit. Kālid.

---