विचित्त II /vicitta/
1) лишённый разума
2) лишённый душевного равновесия

Adj., m./n./f.

m.	sg.	du.	pl.
Nom.	vicittaḥ	vicittau	vicittāḥ
Gen.	vicittasya	vicittayoḥ	vicittānām
Dat.	vicittāya	vicittābhyām	vicittebhyaḥ
Instr.	vicittena	vicittābhyām	vicittaiḥ
Acc.	vicittam	vicittau	vicittān
Abl.	vicittāt	vicittābhyām	vicittebhyaḥ
Loc.	vicitte	vicittayoḥ	vicitteṣu
Voc.	vicitta	vicittau	vicittāḥ

f.	sg.	du.	pl.
Nom.	vicittā	vicitte	vicittāḥ
Gen.	vicittāyāḥ	vicittayoḥ	vicittānām
Dat.	vicittāyai	vicittābhyām	vicittābhyaḥ
Instr.	vicittayā	vicittābhyām	vicittābhiḥ
Acc.	vicittām	vicitte	vicittāḥ
Abl.	vicittāyāḥ	vicittābhyām	vicittābhyaḥ
Loc.	vicittāyām	vicittayoḥ	vicittāsu
Voc.	vicitte	vicitte	vicittāḥ

n.	sg.	du.	pl.
Nom.	vicittam	vicitte	vicittāni
Gen.	vicittasya	vicittayoḥ	vicittānām
Dat.	vicittāya	vicittābhyām	vicittebhyaḥ
Instr.	vicittena	vicittābhyām	vicittaiḥ
Acc.	vicittam	vicitte	vicittāni
Abl.	vicittāt	vicittābhyām	vicittebhyaḥ
Loc.	vicitte	vicittayoḥ	vicitteṣu
Voc.	vicitta	vicitte	vicittāni

Monier-Williams Sanskrit-English Dictionary
---

  विचित्त [ vicitta ] [ ví -citta ]1 m. f. n. ( for 2. see under [ vi-√ cit ] ) unconscious Lit. Suśr.

   not knowing what to do , helpless Lit. Hcar.

---