Русско-санскритский словарь / русско-санскритский словарь.
Около 30 тысяч слов санскрита.
m. | sg. | du. | pl. |
---|---|---|---|
Nom. | daivataḥ | daivatau | daivatāḥ |
Gen. | daivatasya | daivatayoḥ | daivatānām |
Dat. | daivatāya | daivatābhyām | daivatebhyaḥ |
Instr. | daivatena | daivatābhyām | daivataiḥ |
Acc. | daivatam | daivatau | daivatān |
Abl. | daivatāt | daivatābhyām | daivatebhyaḥ |
Loc. | daivate | daivatayoḥ | daivateṣu |
Voc. | daivata | daivatau | daivatāḥ |
f. | sg. | du. | pl. |
---|---|---|---|
Nom. | daivatī | daivatyau | daivatyaḥ |
Gen. | daivatyāḥ | daivatyoḥ | daivatīnām |
Dat. | daivatyai | daivatībhyām | daivatībhyaḥ |
Instr. | daivatyā | daivatībhyām | daivatībhiḥ |
Acc. | daivatīm | daivatyau | daivatīḥ |
Abl. | daivatyāḥ | daivatībhyām | daivatībhyaḥ |
Loc. | daivatyām | daivatyoḥ | daivatīṣu |
Voc. | daivati | daivatyau | daivatyaḥ |
n. | sg. | du. | pl. |
---|---|---|---|
Nom. | daivatam | daivate | daivatāni |
Gen. | daivatasya | daivatayoḥ | daivatānām |
Dat. | daivatāya | daivatābhyām | daivatebhyaḥ |
Instr. | daivatena | daivatābhyām | daivataiḥ |
Acc. | daivatam | daivate | daivatāni |
Abl. | daivatāt | daivatābhyām | daivatebhyaḥ |
Loc. | daivate | daivatayoḥ | daivateṣu |
Voc. | daivata | daivate | daivatāni |
ед.ч. | дв.ч. | мн.ч. | |
---|---|---|---|
Nom. | daivatam | daivate | daivatāni |
Gen. | daivatasya | daivatayoḥ | daivatānām |
Dat. | daivatāya | daivatābhyām | daivatebhyaḥ |
Instr. | daivatena | daivatābhyām | daivataiḥ |
Acc. | daivatam | daivate | daivatāni |
Abl. | daivatāt | daivatābhyām | daivatebhyaḥ |
Loc. | daivate | daivatayoḥ | daivateṣu |
Voc. | daivata | daivate | daivatāni |
दैवत [ daivata ] [ daivata ] m. f. n. ( fr. [ devatā ] ) relating to the gods or to a partic. deity , divine Lit. Śr. and Lit. GṛS.
[ daivata ] m. N. of a prince Lit. VP.
n. (m. g. [ ardharcādi ] ) a god , a deity (often coll. " the deities " , esp. as celebrated in one hymn cf. g. [ prajñādi ] ) Lit. ŚrGṛS. Lit. Up. Lit. Mn. Lit. MBh.
n. image of a god , idol Lit. Kauś. Lit. Mn. Lit. BhP.
mf ( [ ā ] ) n. ifc. having as one's deity , worshipping ( cf. [ ab- ] ( add. ) , [ tad- ] , [ bhartṛ- ] ) .